1 Temmuz 2008 Salı

devridaim

ortamdaki oksijen yogun-suz-luğundan mi kaynaklaniyor yoksa benim cigerlerimden mi..
başli başina kuş gibi iki kanadıyla ama uçamiyor..
o uçamayınca ben nefes alamiyorum..
herkes nefes aliyor, ruhuna sürtünen kadar azıyla veriyor
ama herkes birbirinin geriye bıraktığı nefesi kullaniyor..
bir bebe ilk nefesinde bir dedenin son nefesini kullanabiliyor..
biz gidiyoruz ama nefesimiz kalıyor..
nefesler rüzgar oluyor kıtaları aşıyor
yagmur oluyor yagıyor..
şuanda verdigim nefes bu odadaki hapsinden kurtulur kurtulmaz nereye doğru yola çıkıyor.. kim biliyor..

cigeri 5 para edenlerle 8 para edenler nasil birbirinden ayrılıyor aslında birbirleirnin artıgıyla dogarken..
belkide kapı burda açılıyor..
herkes aynı nefesi kullaniyor, farklı cigerlerle..
bir sorun var ise bu benim cigerlerimde..
sorunu kendinde ara kimseyi suçlama.


derin bir nefes almadan derin bir nefes veriyorum bazen..
tüm kimyasal varsayımları yok sayarak

2 yorum:

mayksisman dedi ki...

kafesimde delik varmış.
"öğretildim."

istemesem de bazen o nefes gidiyor işte.


ben susuyorum çünkü inancımı 56.kez yitirdim. geleceğe? hayata? sevdiklerimin nesini sevdiğime?


mis gibi çocuğa yapılır mıydı bunlar?


yapılırmış. peki ama siz kaybettiniz!

Arolium dedi ki...

sadece O, tüm ihtiyacımız olan bu ama bu hayatta onu bile çok görüyorlar bize..