nerden başliyacagımı bilemedim nasil çıktım onu hiç bilmedim

hayatta her şey kimyasal.. aşk nefret sevgi.. herşeyin bir dozu var.. dozu kaçinca ya ölüyor öldürüyor ya etkisiz kaliyor.. yaliş yaptiginda bazen ayriştiramiyorsun reaksiyona girenleri.. eski hale getiremiyorsun.. istemedigin bir ürün kaliyor elinde.. nereye koyacagını bilemiyorsun..

oklar hep fazladan aza yönelmiyor bazen.. kimya robinhod gibi degil zenginden alip aza versin.. hep azdan çoga gitmeye çalişirken azin da azi kaliyor elimizde.. ya da biz öyle hissediyoruz.. aslında artıyoruz.. artarken egimin eksi olmasi gibi..

ama tepkimelerde ürün girenlerden çok farklı bir şey oluyor.. Hydrogen le oksijen yaniciyken söndürücü suyun oluşmasi gbi.. girenler azaliyor.. çıkanlar çogaliyor.. su buhar oluyor.. elimizde hiçbir şeyin olmadigini saniyoruz ama kütle korunuyor..
huzur giriyor huzursuzluk çıkıyor
sevgi giriyor nefret çıkıyor.. ama sen nekadar seviyorsan o kadar nefret ediyorsun işte.. hayat böyle bir şey.. bazen bukadar saçma..